Ziya Adnan
Site Admin
Kayıt: May 06, 2003
|
Tarih: 2007-12-31 00:18:21
Mesaj konusu: Amatör Ruhun Pesinde…
|
|
|
Futbolun yalnizca “görünen” takimlardan ibaret olmadigini çok zaman önce anlamis, futbol dünyasinin gözlerden irak bir kiyisinda, öylece oturup tüm olup bitene disaridan bakan, az ama öz konusan bir futbol bilgesi söylemisti,
“Gerçek futbolsever, küçük takimlarin taraftaridir” cümlesini…
‘Yürek ister’ demisti, sessiz bir takima sevdali olmak. ‘Karsiliksiz sevda’ ister demisti. Amatör bir takimin taraftari olmak. Koca bir yasamda, sevdalisi oldugun takimin hiçbir büyük basariya sahit olmayacagini adin gibi bildigin halde, takiminin pesinden kosturmak. Kar kis demeden, yagmurda, çamurda, hemen her maçta tribünlerde yerini almak…
Kolay olmasa gerek, sesi pek duyulmayanlara gönül vermek.
Bu yüzden, günümüzün girtlagina kadar paraya pula batmis endüstriyel futbol dünyasinda, sessiz sedasiz kendi yazgilarini yasayan takimlarin sevdalilarina bu yazi. Amatör takim sevdalilarina. Dis sahalarda sevinçleri ve üzüntüleri paylasanlara…
Bu yazi Polatlispor taraftarina…
***
Pazar…
Yeni yil kutlamalarina az zaman kala. Bunca yoksullugun, bunca adaletsizligin, bunca acinin içinde kutlanacak ne kalmissa. Karnesi kiriklarla dolu, hal ve gidisi pek zayif Kursunlu Süper ligimizin ‘sömestr’ tatiline girmesinden bir hafta kadar sonra. Ankara’nin vefakâr futbol mabedi 19 Mayis stadinin iki numarali dis sahasinda. Ögle saatlerini az geçe. Aydinlik ama soguk bir Ankara gününde, iki yüze yakin taraftar kale arkasinda. Birazdan baslayacak, Ankara 1.amatör küme maçinda, Polatlispor, Yenimahalle Belediyespor karsisinda.
Süper ligimizde, bu sezonun ilk yarisinda, seksen bin kapasiteli istanbul Olimpiyat stadinda oynanan istanbul Belediyespor – Oftasspor maçinda, tribünlerde yer alan biletli seyirci sayisinin iki elin parmaklari kadar oldugunu düsününce, bir baska anlam kazaniyor amatör takim sevdasi.
Dikkatimi çeken, taraftarin genelde orta yas üstü olusu. Belli ki, sevdalar eskiye dair. Konustugum Polatlispor taraftarlari, takimin hemen her maçinda tribünlerde yerini aldigini söylüyor. Polatlidan, her deplasmana birkaç otobüs dolusu taraftarla geldiklerini anlatiyorlar. Taraftarda atki, forma, flama olmayisi ilgimi çekiyor. O gün, o maçta, tribünlerde atki, forma olmasa da, takim sevdasi yüreklerde okunuyor.
Takim dedigin, ‘ürün’ olmadan da seviliyor…
Takim dedigin, gönüllerde yasiyor, sevdalar karsiliksiz yasaniyor...
***
Maçin baslamasina az kala, bir gurup taraftarin hararetli sohbetine kulak veriyorum. Polatlispor taraftarlarinin yakindan tanidigi, neredeyse bir ömrü tribünlerde geçirmis, lakabi, ilkokuldan sonra okumasi için ailesinin “Oku, Oku, Oku!” diye yaptigi baskidan miras Amigo ‘Ogu’ sikintili.
“Böyle olmaz, bu hafta da yenilirsek, yönetimden hesap sorariz” diyor. ‘Baskanin karsina dikilirim…’ diye ekliyor.
‘Yönetimden hesap sormak’, nicedir uzak kaldigimiz bir olgu. Çok zamandir unutulan. Yönetimlerden beslenmenin taraftarlik sayildigi, menfaatlerin ve rantin olayinin nicedir takim sevdasinin önüne geçtigi Türk futbolunda, amatör bir takim sevdalisinin içten cümleleri yüregime dokunuyor. Onun aci ve sitem dolu cümleleri, bana günümüzde unutulan gerçek taraftarlik kimligini hatirlatiyor. Amigo Ogu’nun cümleleri, yüregime, mazisi yüz yila yaklasan, basariya aç, sari lacivert Baskent takiminin freni patlamis kamyon tadinda ki görüntüsüne, kimsenin hesap sormayisi gibi dokunuyor.
Ne yazik ki, Ankara futbolunda nicedir taraftar, basarisiz yönetimlerden hesap sormuyor.
Sari Siyah formali ‘simsekler’’ sahaya çikarken, Üstat Neset Ertas’in ‘Gel Yanima Gel Gel’ sarkisi yankilaniyor tribünlerde. Üstelik davul zurna esliginde. Amigo Ogu,
‘Polatli’yi Sevenler Ayaga - ‘Polatli’yi Sevenler Ayaga’ diye bagiriyor. Haliyle, Polatli’yi sevenler ayaga kalkiyor.
Daha henüz maçin baslarinda, Yenimahalle Belediyespor kalecisi taraftar sansürlü tezahürattan payina düseni aliyor. Akranlarinin hacca gittigi; onun ise hala kisa donla dolastigi alayci bir dille anlatiliyor.
Birkaç hatali karardan sonra, hakeme de ‘varligimiz’ hatirlatiliyor. Hakemin anatomisini, ‘Merkez Bankasi’ ile özlestiren tezahürat hep birlikte söyleniyor. Geçen hafta Ankara’da oynanan Süper lig maçinin aksine, bir amatör maçta, her tezahürat hep birlikte söyleniyor.
Polatlispor taraftari, hakem ve rakip takim üzerinde baski kuruyor, hataya zorluyor.
10. dakikada, liglerde az görülen güzellikte bir gol atiyor sari siyahli takim. Gol öylesine güzel ki, kalenin üst kösesinde ki örümcek, aglarina agliyor. Ogu, bir dünya kupasi maçinda, son saniyede gol atmis bir takimin sevdalisi gibi havalara zipliyor. Sevinçler yüzlerde okunuyor.
Golden hemen sonra, bir grup taraftar davul-zurna esliginde halay çekiyor,
Atim Araptir Benim Aman Aman
Haydi de Yüküm saraptir Benim Goçum
Aman da Yüküm saraptir Benim Vay Vay
***
ikinci yarinin baslarinda beraberligi yakaliyor Yenimahalle Belediyespor. Ogu ve arkadaslari yenen gole agit yakiyor. Sonra yeniden bastiriyor sari - siyahlilar ve aradiklari galibiyet golünü ikinci yarinin ortalarinda buluyor. Arkamda oturan bir taraftar, kendine has sivesiyle;
‘Aldik maçi gardasim, koptu artik bu maç. Aslanim benim, goçum benim!’ diye bagiriyor…
Polatlispor, bir taraftarin, maçtan önce söyledigi gibi, ‘üç puanin hayati önem tasidigi’ maçi 2–1 kazaniyor.
Amatör maçlarda bile, futbol hayat memat meselesi olmaktan çikip, çok daha önemli hale geliyor...
***
Polatlispor;
Kurulus tarihi 1963. Mazisi, günümüzde Süper ligimizde mücadele eden belediye takimlarindan daha eski. Tür futbolun hazin meselesi. Hele de, Göztepe gibi bir devin de amatör kümelerde mücadele ettigini düsünce...
Polatlispor 1987–1988 sezonunda, 3. Lig 4. Grup sampiyonu olarak 2. Ligde mücadele etme hakkini kazandi. 1989-1990 sezonunda 2.Ligi uzun süre lider olarak götürdü. 1990 –1991 sezonunda, maddi imkânsizliklar yüzünden, geldigi yere, tekrar 3.lige düstü. Sonrasinda, 1994–1995 sezonunda 3. lige de veda etti.
simdilerde, nüfusu 130 binlik Polatli ilçesinin takimina yürekten sevdali taraftarlari, takimlarinin yeniden ‘liglere’ dönecegi günlere bekliyor. Dört gözle bekliyor. Ve her maçta,
takimina destek vermek için tribünleri dolduruyor.
Ve ben, o soguk Ankara gününde, nicedir hasret kaldigim, nicedir özledigim, takimini karsiliksiz seven taraftarlarin yürekten sevincine sahit oluyorum…
Aklima, çok eskiden Ankara 19 Mayis stadinin tribünlerinde, takimina sevdali, tek bir yürek olmus taraftarlar geliyor.
Sonra, artik aramizda olmayan futbol bilgesinin cümlesini hatirliyorum…
“Gerçek futbolsever, küçük takimlarin taraftaridir…”
Ziya Adnan
|
|
