Alkaralar

Ziya Adnan · Site Admin Kayıt: May 06, 2003

Ömürleri hep ummak ve hep beklemek ile geçmis tribün çocuklarina… Bugüne kadar yazilmis en güzel futbol kitaplarinin basinda gelen ve ingiltere’de bir milyonun üzerinde satmis, ‘Fever Pitch’in (Nick Hornby – 1992) ilk bölümünde su cümle yer alir; ‘Sonralari kadinlara nasil âsik olduysam, futbola da öyle âsik oldum, aniden, açiklanamaz bir sekilde, üzerine kafa yormadan, beraberinde getirecegi aciyi ve kafa karisikligini bir nebze dahi düsünmeden.....’ Küçük yaslardan baslayarak izledigi Arsenal maçlarini, kimi zaman komik, kimi zaman hüzünlü, ama hep tutkulu bir dille anlatan, ‘Velhasil ben futbolu izlerken hep onbir yasindayimdir...’ diyecek kadar içten bir futbol taraftarinin takimina olan sevgisidir kitapta anlatilanlar. Ta en basindan beri var olan taraftar ve takim arasinda ki anlasilmaz iliskiyi, su cümle ile özetler Hornby; ‘Gelecekte bir gün mutlaka oglumun mezuniyeti, kizimin nisani gibi elzem seyler Arsenal’in maçina denk gelecekti ve ben ikisi arasinda seçim yapmak zorunda kalacaktim. 2025 yilinda oglumun ya da kizimin, psikiyatrisin koltuguna uzanmis konumda, "Babam Arsenal’i bana tercih etti…" dedigini görebiliyordum…’ Tribün çocuklari için yazilmistir ‘Fever Pitch’, hayata her daim tribünden bakanlar, bu kitabi okurken yazilanlarda kendilerinden çok sey bulurlar. Bu kitap onlarin basucu kitabidir… *** Taraftar ve takim iliskisi, hastalikli bir iliskidir, iflah olmaz. Bir tarafin, digerini sevildiginden çok daha fazla sevdigi. Sevdaniz karsiliksiz, çikarsiz olsa da, ölesiye sevseniz de, onun ugrunda kar kis demeden yollara düsseniz de en zor sartlarda, cebinizde ki son meteligi harcasaniz da onun ugruna, o sizin bu sevginize çok zaman karsilik vermez ve hatta çogu zaman farkinda bile olmaz. Umutlariniz çogu zaman yarim kalir, beklentileriniz karsiliksiz. Hep bir sonra ki macerayi beklersiniz umutla… Umut yolcusudur futbol taraftari, beklemekten hiç yorulmayan. Neredeyse tüm yasami hep ummak ve hep beklemekle geçse de, hiç vazgeçmez, kara sevdaya tutulmusçasina. Ama siz onu ne kadar sevseniz de, o asla, sizin onu sevdiginiz kadar sevmez. Aslinda, bu sevdanin üzerinde bir an düsünmeye basladiginiz zaman, ona dair bazi seyleri sevmediginizi de görürsünüz. Mesela aile efradini, onu hak etmedigi halde ona sizden daha yakin olanlari. Onu diledikleri gibi yönlendirenleri… Ama iste bir kere tutulmaya görün bu sevdaya, terk etmek imkânsiz hale gelir, içten içe kanasa da yara siz sevmeye devam edersiniz, hep daha büyük bir heyecanla, hep daha büyük bir umutla. Zamanla, hem yaraniz, hem yara bandiniz olur, hep sizlayan, hiç kapanmayan… Eger biraz elestirmeye, ufaktan gidisattan sikâyet etmeye baslarsaniz, o sevginizin bittigini düsünür, ihanetle suçlar sizi, sevgisizlikle. Kendisi asla degismez, ama hep sizin degismenizi bekler. Hep biat etmenizi, hep beklemenizi… Yaz gelince sonbahari beklersiniz, sonbahar gelince kisi. Her seferinde her seye yeniden baslayacaksinizdir, okula yeni baslamis bir ilkokul çocugunun defterinde ki beyaz sayfa heyecaninda. Her seferinde, bir sonraki daha iyi olacak diye düsünürsünüz, her yeni sezon yeni umuttur nasilsa. Sonra güz aylari gelince, yagmurlarla birlikte, bu sonbaharin da bir öncekinden farkli olmadigini görürsünüz, sari yapraklar kaplarken sokaklari, göçmen kuslar havalanirken sicak diyarlara, umutlar kalir baska bahara. Ve zamanla, birer ikiser eksilirken siz, aslinda hiç bir seyin degismedigini görürsünüz, adina taraftarlik dedikleri lanet olasi karsiliksiz bir sevdada da sürünmek kaderiniz olur zamanla… Bir kere tutulamaya görün bu kara sevdaya… *** Henüz yasamin baharinda ki genç kadin, “Biliyor musun” dedi “ben hiç maça gitmedim, hep ekran karsisinda izledim olup biteni…” Sonra, yeni sezonun açilisinda, Ankara 19 Mayis stadinin tribünlerinde aldik solugu. O, üzerinde kirmizi siyah formasi ve gözlerinde yeni bir oyuncaga kavusmus bir çocugun sevinci ile maçi izlerken, benim aklimda Fever Pitch; “Futbola da öyle âsik oldum, aniden, açiklanamaz bir sekilde…” *** Tüm yasamlarini renklerin, takiminin pesinde, bir futbol mabedinden digerine kosarken, yagmurlarda islanmis, ayazlarda buz tutmus, kâh üzülmüs, kâh sevinmis, yollar arsinlamis taraftarlar tanidim. Çocukluk, gençlik, derken, neredeyse bir ömrü kör kütük baglandiklari bir takim sevdasi ile geçirmis futbol dilencileri. Farkinda olmadan renkler içinde ki ‘onbir adama’ âsik nice tribün çocuklari tanidim, pek küçükken yakalandiklari iflah olmaz sevdanin pençesinde aci çeken. Hep ummak ve hep beklemek ile geçmis futbol dolu bir ömürde, hala güzel günleri bekleyen, bazen geçmisi fena özleyen. Bazilari, çok zaman önce tutulduklari bu aska lanet edip çekip gitmeyi deneseler de, asla uzaklasmayi basarmamis, uzaktan uzaga olup biteni iç geçirerek izleyen, dermani olmayan fena bir illetin ezelden esiri… Sevdalarindan uzakta bile olsalar, maç günleri stadinin kokusunu özleyen taraftarlar tanidim, yaban ellerde, uzak diyarlarda onu özleyen… Ve zamanla anladim ki; Taraftar ve takim iliskisi hastalikli bir iliskidir, iflah olmaz… Yeni futbol sezonu hepinize hayirli olsun… Ziya Adnan