Alkaralar

Ziya Adnan · Site Admin Kayıt: May 06, 2003

Tam 3 sene oldu kahramanimi kaybedeli. Yine böyle karanlik, soguk, kasvetli bir Londra aksaminda, sessiz sedasiz aramizdan ayrildiginda takvimler 7 Aralik 2005’’i gösteriyordu. O aksam Arsenal, sampiyonlar liginde Emirates stadinda Ajax ile oynuyordu. O öylece yatiyordu hasta yataginda, etrafinda olup bitenden habersiz, ölümle yasam arasinda bir yerlerde. Doktorlar, ‘koma hali fazla sürmez’ demislerdi, ‘elden ne gelir, metanetli olmaniz gerek’ demislerdi… Keske dönsen aramiza demistim, açsan gözlerini yine eskisi gibi beraber izlesek maçi, yine güldürsen beni yorumlarina, yine eski günlere götürsen beni, anlatsan o eski maçlari, o eski takimlari demistim. Yine sikayet etsen, endüstriyel futbol hadisesinden, yine forma askinin yerini para askinin aldigindan dem vursan demistim. Yine gezgin futbolculara sitem etsen demistim. Yine kurulsan ekran basina, annem çayini getirse, yine bana takimlarin dizilislerini sorsan demistim. Yine için gitse o statta olmak icin demistim. Yine bana, ‘haftasonu maça gidelim mi ? ’ diye sorsan demistim. Ama dönmedin aramiza, açmadin gözlerini. O gece bize son vedan oldu. O soguk, karanlik Aralik, gecesi seni son görüsüm oldu. Hersey gibi sen de zamana yenik düstün. Sonra sabah hiç bilmedigim adamlar gelip götürdüler sessiz bedenini. Geride, hatiralar kaldi, beraber gittigimiz maçlar, sevdigin sarkilar. sararmis solmus fotograflar. Geriye sensizlik kaldi. Biz o günden sonra hep sensizlige alismaya çalistik. Meger zormus alismak yokluklara, meger alismak dedigin kabullenmekmis. Meger ben futbolu seninle beraber severmisim. Meger sen maçlara gelemezsen bile, devre arasinda seni arayip, durum özetini vermeyi severmisim, maçtan sonra eve gelip seninle beraber maç özetlerini izlemeyi severmisim. Meger, seni artik maçlara götürmüyorum diye bana sitem etmeni severmisim... *** Ben yine gidiyorum maçlara, eskisi gibi düsüyorum stat yollarina, kimi zaman Londra’da, kimi zaman Ankara’da. Ama artik eskisi gibi keyif almiyorum, birseyler eksik kaliyor, birseyler yarim. Meger, seninle güzelmis o maçlar, simdi anliyorum. Devre arasinda, eve telefon edip ‘son durumu’ anlatmiyorum kimselere. Kimselere maç programi almiyorum. Kimseler benim için oynanan diger maçlarin görüntülerini kaydetmiyor kasetlere. Eve geldigimde kimseler sormuyor ‘nasildi maç ?’ diye. Kimselere anlatmiyorum hakem facialarini, kaçan golleri, becereksiz forvetleri. Kimseler, sitem etmiyor bana ‘maça götürmedigim için’, kimseler haftasonlari ‘annenden gizli maça gitsek ya’ diye söylenmiyor. Ve Ankara’da, 19 Mayis stadinda oldugum zamanlarda, takimlar sahaya çikarken gözlerim daliyor uzaklara. Beni elimden tutup ilk maçima götürdügün günler geliyor aklima. ilk futbol topum, ilk formam. Günesli Ankara günleri geliyor aklima, sari Zephyr araba, Umut sokak, mahallem, arkadaslarim. Sonra o günlerde beraber gittigimiz maçlar geliyor. Haftasonlari tika basa dolu tribünler geliyor. Sen severdin Ankara’yi, Ankara takimlarini. Hiç kaçirmazdin maçlarini. Ankaragücü, Gençlerbirligi, PTT, sekerspor, Hacettepe. Ben sana sorardim takimlari, oyunculari. Sen anlatirdin bana, Ertan Adatepe’yi, Metin Oktay’i, Zeynel Soyuer’i, Metin Kurt’u, Aliosman Renklibay’i, Erman Toroglu’nu, Müjdat’i, Baskin’i, Aydin’i. Ben onlari senin sayende tanidim. Sen Amigo Sefa’nin bir orkestra sefi olduguna inanirdin, atilan her golde onun payi oldugunu söylerdin. Senin gözünde ‘Rüzgarin Ogluydu’ Zeynel, kimseler topa Aliosman gibi vuramazdi, müthis kaleciydi Baskin, Erman iyi bir kaptandi. Senin gözünde en lezzetli köfteleri Ferit yapardi. Senin gözünde bir baska güzeldi 19 Mayis stadi, ikinci evimiz derdin. Sen evden çikarken pikapta mutlaka “Gökyüzünde Yalniz Gezen Yildizlar’ çalardi. *** Sonra, ben burada, sen orada iken, benim hayatim is, kariyer, gelmeler ve gitmeler iken, sen emekliligin tadini çikarirken, seninle bir Arsenal maçi izlemistik bu diyarlarda. Takvimler Mayis 1989’u gösteriyordu. Arsenal, Anfield stadinda, son saniyede attigi golle sampiyonlugu kazandiginda, “Ben tüm yasamimda böyle maç görmedim, bu heyecana kalp dayanmaz” demistin. Zaten bir daha hiç öyle bir maç olmadi. O çok sevdigin Liverpool, çok uzun zamandir sampiyonlugu kazanamadi. Sonra, yavas yavas gelemez oldun maçlara. Bir sezon açilisinda, ‘hadi seni bugün maça götüreyim’ demistim. ‘Keske gelebilsem’ demistin. ‘Benim yerime de git’ demistin. Sensiz gitmistim maça, tribünler eskisi gibi dolu degildi, ama yine günesliydi Ankara. *** 7 Aralik 2005’de ayrildin aramizdan. Tam üç sene oldu. Ben yine gidiyorum maçlara, düsüyorum stat yollarina. Kimi zaman Londra’da, kimi zaman Ankara’da. Ama artik eskisi gibi keyif almiyorum. Hep bir seyler eksik kaliyor, hep bir seyler yarim. Meger seninle güzelmis o maçlar, o yollar, simdi anliyorum. Meger futbol seninle güzelmis baba… Ziya Adnan

ercumenttuncalp · Site Admin Kayıt: Oct 05, 2004

Nurlar içinde yatsin babaniz Ziya kardesim. Hepimizin bu yazidan alacagi çok sey var. Çünkü o kadar benzer seyler varki hayatimizda...

fatih_dagci · Site Admin Kayıt: May 02, 2006

Ne yazacagimi bilmiyorum Ama seni çok iyi anliyorum senin yasadiklarini kismen bende yasadim tek eksik babam hastande yürüyemiyo yolun sonu yaklasiyo sanirim.Ben seni yasadiklarini Eskisehir Atatürk stadinda babamla el el yan yana oturuken yasadim fethi'ler Ender'ler Nihat'lar Müminler simdi gidiyorum her Gençler maçina ama eksi tadlar yok .Nur içinde yatsin babaniz . Sevgiler

seyhun_akar · Site Admin Kayıt: Mar 16, 2003

rahmetli babam emekli astsubaydi hele ki bi de ankarali olunca ankaragücünü siki takip etmeden tutardi.. bana miras birakamadi ankaragücünü ancak memleketimi sevmeyi onu kaybettikten cok sonra ögrendim.. bana biraktigi en büyük miras da buydu.. ankaralilik..

senolakdemir · Site Admin Kayıt: Apr 24, 2006

Ask denilen olgunun genetik olma ihtimalinin futbol için geçerli olamayacagina dair teorimi iflas ettiren satirlardi, Sevgili Ziya abinin aktardiklari , iyiki yazmis , iyiki okumusum, Yoksa oglumun Futboldan bu kadar uzak olusunun, top denilen yuvarlagi sadece eh iste bir karpuz versiyonu sekilsizligi diye itibar etmeyisinin, kalbimdeki hicranini biraz olsun Ziya abinin yazisiyla azaltmis oldum. Demek ki sorun bizde ve istisnaymisiz.

aksitozkural · Site Admin Kayıt: Aug 27, 2002

Ziya kardesimizin bu yazisi beni de duygulandirdi. 1993yilinda babam ve annem ( ki her ikisi de simdi golgeler ) Londra'da evimize gelip kalmislardi. Babamin 1940'li yillarin sonunda staj icin geldigi Londra'da Arsenal'in epeyce macina gittigini bana anlattigini hep hatirlarim. Ne garip ki babam bizde kaldigi gunlerde ben ( International Banking Seminar ) icin 1 ayligina Fransa'da bulundugum icin birlikte hic Highbury'e gidememistik. Ertesi yil onu bir trafik kazasinda kaybettik. Cok istedigi halde birlikte bir Arsenal maci izlemek kismet olamadi.. Sevgili Ziya kardesimizin muhterem babasi ile olan birlikteliklerini cocukluk yillarimda ben de yasadigim icin onu cok iyi anliyorum. Baba-ogul birliktelikleri, beraberce yasanan mutluluklar hakikaten cok onemli. Sevgili babam bana hic ( Genclerbirlikli ol ) demedi. Ona bakarak kendiligimden oldum. Cocuklarim da bana bakarak Gencler'li oldular. Sizlere tavsiyem hepiniz ( eger varsa ) cocuklarinizi-yegenlerinizi, akraba cocuklarinizi maclara goturun. O yillarin anilari ebediyen yasiyor. Bugun Newyork'tan Londra'ya dondum. Yarin kismetse Arsenal-Wigan macina gidecegim. Serce Munir'i anmak icin. Sevgili Ziya kardesime, degerli babasini ve onunla beraber yasadigi anilari bize aktardigi icin tesekkur ederim. O cok iyi bir evlat ve baba acisini hala icin icin yasiyor. Degerli dostlarim, Lutfen kendinize ozen gosterin, sagliginiza iyi bakin, sigara icmeyin. Ozelde bu site mensuplari, genelde tum taraftarlarimiz ve Ankara sevdalilari her turlu guzelliklere layiktirlar. 1 hafta sonra hayirlisi ile memlekette gorusmek dilegi ile....

necdet_ozkazanci · Site Admin Kayıt: Apr 22, 2003

15 yil önceydi. 30 Agustos 1993… Elimde mini VHS kamera, Polatli’da Cumhuriyet Meydanindaki Atatürk Heykelinin önünde bekliyorum. En önde Topçu Tugayinin bandosu, arkasinda tören katilimcilari uygun adim heykelin önüne geldiler. Sirasi gelen katilimci Atatürk heykelinin önüne çelengini birakiyor ve Atatürk’ü selamlayip, alanda kendisine ayrilmis olan yere geçiyor. Ben elimdeki kamerayla kayittayim. simdi çelenk koyma sirasi asker kiyafetli iki yasli adamda. iki Kore gazisi, ellerindeki çelenkle birlikte sakin adimlarla heykelin önüne kadar yürüyorlar ve çelengi biraktiktan sonra bir asker selami çakiyorlar. Yerlerine dönerlerken bu iki yasli adamdan biri dikkatle bana bakiyor. O andaki görüntülerini çekip çekmedigimi kontrol ediyor gibi sanki… Bu yasli adam benim babam… O gün 64 yasinda… Alanda, sivil ve asker giyimli 7-8 Kore ve birkaç tane de Kibris gazisi var. Hepsinin toplu halde görüntülerini aliyorum. Sonra hep birlikte yürüyerek dogruca Sakarya sehitleri Anitina gidiyoruz. Bir çelenk de oradaki Atatürk büstünün önüne birakiyorlar. O sessizlikte dalga dalga yayilan trompetin içli müzigi adeta herkesin ruhuna isliyor. Ben, elimdeki küçük kamerayla kayittayim. Babami bu törenden 15 gün sonra 14 Eylül 1993 günü kaybettik. Geçenlerde Polatli’ya gittigimde, 15 yil önce görüntülerini kaydettigim Kore gazilerinin hiçbirinin hayatta olmadigini ögrendim. Sonra Ziya’nin bu güzel yazisini okudum. 15 yil önce çektigim ve zaman zaman izledigim videokaseti yerinden çikardim ve bir kez daha izledim. Artik aramizdan ayrilmis olan babam ve yasli gazi arkadaslariyla birlikte o güzel günü yeniden yasadim. 15 yil geçmisti ama sanki dün gibiydi. Düsündüm ki hepsi simdi birer gölge olan bu insanlar kimbilir neler yasamis, neler görmüslerdi. Yasam böyle iste… Bir varsin, bir yoksun. Geride kalan ise güzel anlar, güzel anilar, güzel görüntüler… Eline saglik Ziyacigim.

mehmet_galip · Site Admin Kayıt: Aug 05, 2002

futbolu güzel kilan bana göre "birlikteliktir". kayitsiz, satsiz ve her halukarda. simdilerde ise galibiyet ve üstün olma hirsi ne kaybetmenin hüznünde, ne de kazanmanin sevincinde tad birakti. karsimizda "hepsi benim olsun diye bögüren sonuca odakli ve her yol mübah mantikli" bir istanbul kültürü olustu medyalarinin da destegiyle. oysa futbol sonucuyla degil, süreciyle güzel.hele de tribün adamiysan.sirf futbolcu gelsin de tellerden üzerimize atlasin diye galip gelmek istemektir futbol, rakipten ve kimi yendiginden bagimsiz olarak. ben de babanizi rahmetle aniyorum.

Ahmet_Ay · Site Admin Kayıt: Nov 19, 2006

Babalar günü ama bu konuyu hiç konusmadik bile Tüm babalarin babalar günü kutlu olsun

onurnazliaka · Site Admin Kayıt: Non 0, 0000

Geçmis babalar günü kutlu olsun. :wink: