Alkaralar

Ziya Adnan · Site Admin Kayıt: May 06, 2003

“A suicide kills two people, Maggie, that's what it's for!” (Bir intihar iki insani öldürür Maggie!) Arthur Miller Geçenlerde, bunca transfer gürültüsü, bunca toz duman, bunca “Evet–Hayir” kavgasi, bunca bikkinlik içinde gazetelerin birinde bir ölüm ilani yayinlandi; muhtemel çoklarinin gözünden kaçmis... Tipki Yusuf Hayaloglu’nun misralarindaki gibi, üç satir yaziyla... Türkiye ikinci Futbol Ligi takimlarindan, kurulusu 1940 senesine dayanan, nicedir futbolun sessiz kiyisinda kalmis Adana Demirspor’un eski Baskani Bekir Çinar’in intiharini yazdi gazeteler. Borçlari yüzünden bunalima girmisti eski baskan; çaresizligin yasama istegine üstün geldigi anda hayatina son vermisti. iple, merdiven boslugunda! Ailesinden uzaklarda… Henüz 41 yasinda... intiharindan az önce kulüp çalisanlarindan birinin cep telefonuna mesaj atmis; “Ailem sizlere emanet.” demisti. Taniyanlarin anlattigina göre, kulüp maddi zorluklar yüzünden kapanma noktasina gelmisken sahip çikmisti simsekler’e. Tefecilerden yüksek faiz karsiliginda borç alarak takimin hayatta kalmasini saglamisti. Futbolcularin alacaklarini ödemek için evini, arabasini satmis; elindekini, avucundakini takimina harcamisti. Yillar sonra, bir Avrupa takiminin, günümüz futbolunda ülkenin en üst liginde temsil edilemeyen Adana sehrinde sahaya çikmasini saglamisti. 4 Eylül 2009 tarihinde oynanan tarihi dostluk maçinda Adana Demirspor’un rakibi, italya Serie (A) takimlarindan Livorno olmustu. Günümüzde kulüpleri kendi çikarlari dogrultusunda kullanan baskanlarin, giderek endüstriyellesen futbol âleminde egolari sevdalarindan büyük, paragöz yöneticilerin aksine, “bizden biri”ydi Bekir Çinar. Takimina en az tribündeki taraftar kadar sevdali, en az tribündeki taraftar kadar heyecanli, eyvallahsiz... Ne yazik ki kendisini tanima firsatim olmadi. O yüzden belki de onu en iyi anlatan cümleyi, Adanademirspor.com internet sitesinde bir taraftarin yazdiklarindan aktariyorum: “Yalanci mevsimlerin ardindan gökyüzünün maviligiyle kucaklamistin bizleri. Sen onur kelimesinin ne anlama geldigini yüreginle ögretiyordun bu kesmekesin içinde... içimizden biri, içimizdeki iyi niyetliligi temsil ediyordu.. Seninle birlikte o da gitti bilinmezlige. Sen binlerce satira sigmaz kelimelerin yetmedigi, sözün bittigi gülümseyen yüz çocuksu yürek iyi kalp. içimde ölen biri var…’” Artik yok Bekir Çinar, takimina ölesiye sevdali baskan... 1994-1995 sezonunda birinci ligden düsmüs, eski günlere dönmeyi bekleyen Adana Demirspor taraftarlarinin yüreklerinde derin acilar birakarak gitti. Çok sevdigi simsekler’in daha güzel günlerini göremeden. Geçenlerde bunca toz duman içinde gazetelerin birinde ölüm ilani yayimlandi, tipki Yusuf Hayaloglu’nun misralararindaki gibi, üç satir yaziyla... Bir sehir agladi arkasindan... *** Baskanin vedasi, 2009 senesinin Kasim ayinda intihar eden kaleci Robert Enke’nin yürek daglayan hikâyesini hatirlatti. Profesyonel futbol kariyerine 1995–1996 sezonunda Carl Zeiss Jena takiminda baslayan, sonrasinda Benfica, 2002–2003 sezonunda Barcelona kalesini koruyan, 2003 senesinde ülkemizde Fenerbahçe’de kiralik oynayan Enke, soguk bir kis günü Almanya’nin Rubenberge kasabasinda trenin altina atlayarak hayatina son verdi. 2006 senesinde kaybettigi kizi Lara’nin acisina daha fazla dayanamamisti Alman kaleci. Uzun bir süredir depresyon tedavisi görüyor, hayata tutunmaya çalisiyordu. Vasiyeti üzerine Hannover yakinlarindaki Neustadt kasabasinin mezarliginda kizinin yani basina defnedildi. Henüz 32 yasinda aramizdan ayrilan kaleci için Hannover 96 kulübünün taraftarlari o güne kadar görülmemis bir tören düzenledi... Bir sehir agladi arkasindan... *** 1915–2005 seneleri arasinda yasamis Amerikali yazar Arthur Miller, 1949 yilinda Pulitzer Ödülünü aldigi “Death of a Salesman” (Saticinin Ölümü) romaninda, uzun yillardan sonra çalistigi firma tarafindan isten çikarilan Willy Loman'in hayat karsisinda yavas yavas yikilisini ve intiharini anlatir. Miller’e göre, her intihar aslinda iki kisiyi öldürür... Ve bazen bir intihar onlarca yarali yüregi birakir geride... Hayatini takimina adamis renklerine, sehrine delice sevdali bir baskan ve uzaklarda küçük kizinin zamansiz ölümünü asla kabullenememis yorgun bir kaleci ayni akibeti paylasti, geride bu zamansiz gidisi asla kabullenememisleri birakarak… Onlarin yürek yakan hikâyelerini okurken, Arjantinli yazar Jorge Luis Borges’in su dizelerini animsamadan edemedim, tek yildiz kalmayacak gecede gece kalmayacak ben ölürken dayanilmaz evren de tüm varligiyla ölecek benimle silecegim piramitleri, madalyalari kitalari ve yüzleri silecegim geçmisin birikimini toz edecegim tarihi, tozu toz son günbatimini seyrediyorum simdi son kusu dinliyorum kimseye hiçbir sey birakmiyorum... ikisinin de mekani cennet olsun... Ziya Adnan

necdet_ozkazanci · Site Admin Kayıt: Apr 22, 2003

Eline saglik Ziya. Çok duygulu bir yazi olmus. Baskan ile Enke'nin ayni kaderi paylasmalari çok hazin.

uralnadir · Site Admin Kayıt: Dec 15, 2004

Eline saglik Ziya abi.