Ziya Adnan
Site Admin
Kayıt: May 06, 2003
|
Tarih: 2011-10-16 22:59:05
Mesaj konusu: Ülkemden Futbol Notlari - 1...
|
|
|
Uzaklardan...
Giderek tozpembe bir Brezilya dizisini andiran ülkemdeydim bir süredir. Mutlu azinligin Bodrum, Çesme sahillerinde boy gösterdigi yaz günlerinde, Ankara'nin göbeginde patlayan bomba ile siviller ölüyor, hali sahada futbol oynayan polisler bile nasibini aliyordu siddetin en beterinden. Sonra gazetelerin ön sayfalari o siddet haberlerini duyururken, ülke futbolseverlerinin çogunluguna hitap eden arka sayfalarda baskani ve yöneticileri sike suçlamasiyla hapse düsmüs olan takimi “kurtarma seferberligi” baslatilmaya çalisiliyordu. Hep ayni teranenin içinde yuvarlanip gidenlerden uzakta, onca gürültüde duyulmayanlarin sesine kulak verdim, tüm olup bitenin kiyisinda kösesinde kalmislari gözlemledim, notlar aldim, yazdim kalemim yettigince...
Birazdan okuyacaklariniz ülkem futboluna dair notlarim, kendi halinde, ilgilisine...
***
Türk futbolunda sike rezilliginin ayyuka çiktigi günlerde baskent Ankara’nin Alkaralari’nin kendimi bildigimden beri baskanligini yapan ilhan Cavcav söyle buyuruyor: “Kurumlar ayri, kulüpler ayri. sahsi isler kulüpleri baglamaz. Sorusturmada adi geçen kulüplerin düsürülmesine siddetle karsi durduk. Eger küme düsürme olursa Türk futbolu uçuruma gider!”
Bak sen! Geçmis senelerde tesvik primini savunan, düne kadar bölücü örgüte benzettigi sari-lacivertli takimin bir anda en büyük savunucusu haline gelen Cavcav’in bu yaklasimi aslinda hiç sasirtmiyor. Malum, bazilari için mesele para olunca gerisi teferruattir. Bakkal zihniyetiyle holding yönetince ve hedef, stadini doldurmak degil de istanbul takimlari ile oynanacak maçlarda bilet fiyatlarini yüksek tutarak kasayi doldurmak ve onlarin sayesinde televizyon yayin gelirlerinden pay almak olunca, “Müsteri velinimetimizdir!” tabelasi orada öylece bakip durur yüzünüze haliyle. Senelerdir, ülkenin baskentinde kendi stadinin tribünlerini doldurmayi basaramamis bir kulüp baskaninin en büyük ayibi aslinda söyledikleri degil, yaptiklaridir. Bir kulübün en büyük basarisizligi, aslinda stadindaki bos tribün manzaralaridir!
Saglik sorunlari yasadigi su günlerde, kendisine acil sifalar diler, ancak Ankarali bir futbolsever olarak futboldan bir önce uzaklasmasini öneririm; en azindan gelecekte iyi hatirlanmak adina...
Belki farkinda degilsiniz ama Türk futbolu sizin gibilerin sayesinde uçurumun dibinde Sayin Cavcav!
***
Ankara... Mesrutiyet Caddesi… 30’lu yaslardaki berber bir yandan makasini aliskin hareketlerle ve sik araliklarla saklatirken bir yandan da koyu bir futbol sohbetine girisiyor yasli müsterisiyle. “Sikiysa düsürsünler!” diyor hararetle; “Lig TV kullanicilarinin yüzde 46’si Fenerbahçeli… Bizi düsürürlerse ülke futbolu biter!” Diger berber de teyit ediyor durumu, “Fenerbahçe olmadan futbol olmaz!” cümlesiyle. sasirmiyorum. Ülke futbolunun kaderini yayinci kurulus belirliyor nasilsa! Bir süre sonra ikisinin de Çorumlu olduklarini ögreniyorum; çocukluk yillarindan beri Ankara’da yasadiklarini ve sevdalisi olduklari takimin stadini ahir ömürlerinde hiç görmediklerini. Ama sorun degil bu durum! Nasilsa Türk futbolunda aslolan istanbul masali… Ülkenin dört bir yaninda tribünler bos kalirken, kiraathaneler her daim dolar nasilsa, yedi tepeli sehrin üç takimini izleme adina. Ayni saatlerde televizyonda yayinlanan reklâmda, yayinci kurulus yeni kampanyasini futbolseverlere duyuruyor; simdi üye olana Nisan ayinda baslayacak play-off maçlarini bedava izleyeceklerinin müjdesini veriyor! Ne müjde! isin hazin tarafi ikisinin de evinde Lig TV yok! Sordugum zaman, “Üyelik ücreti bizi asar!” diyorlar.
***
Ankara... Ankaragücü Tandogan Tesisleri... Kombine bilet satan görevliye, 101 yillik kulübün bu sezon kaç kombine bilet sattigini soruyorum. Yüzünde aci bir gülümsemeyle, “750 bilet sattik!” diyor. Tanesi 75–100–125 lira olan sezonluk biletler alicisini beklerken, yakinlardaki bir kiraathaneyi tika basa dolduranlar yedi tepeli sehrin takiminin maçinin baslamasini bekliyor. Ezelden beri üç takima endeksli hastalikli düzenin fotografiydi o kiraathane. O yüzden, “Hangi takimi tutuyorsun?” sorusuna verilecek cevap mutlaka o üç takimdan biri olmaliydi; en azindan soruyu sorani hayretlere düsürmeme adina...
Uzaklarda, futbolun besiginde Premiership’e bu sezon uzun bir aradan soran dönen 259.100 nüfuslu Norwich sehrinin takimi Norwich City’nin sattigi sezonluk bilet sayisi 22.000’i buluyordu.
***
Ankara. Gençlerbirligi Bestepe Tesisleri. Kombine bilet satan görevliye, Cumhuriyet ile yasit kulübün bu sezon kaç kombine sattigini soruyorum. “Bin kadar bilet sattik!” diyor ve “Satislarimiz devam ediyor!” cümlesini de unutmadan ekliyor. Ülke baskentinin iki takiminin sattigi toplam kombine bilet sayisi 2.000’i bulmazken, uzaklarda 534 bin nüfuslu Sheffield sehrinin takimi Sheffield Wednesday, 16.995 taraftarinin önünde League One (3. Lig) maçinda Exeter’i 3–1’lik sonuçla geçerek üst üste besinci galibiyetini aliyordu. Ayni saatlerde yine ‘League One’da oynanan Charlton Athletic-Chesterfield maçini 22.000, Huddersfield-Leyton Orient maçini da 12.269 taraftar izliyordu.
Adinin basina “Süper” sifati ekledigimiz annemizin liginin izlenme orani Ada futbolunun üçüncü ligi kadar bile degildi.
***
Ankaragücü’nde tam 12 sene baskanlik yapmis, o kötü hikâyenin sonunda yaka paça dislanmis kir saçli adam konusuyor: “Bir sabah yeniden Ankaragücü’ne dönerim, o gün önümde kimse duramaz!” diyor. Katiliyorum! Kesinlikle! O pespaye delegelik sistemi ile önünde Çin Seddi olsa duramaz. Esini, dostunu, akrabani sana biat edenleri, senden “çorba parasi!” bekleyenleri, takimin renklerini bile bilmeyenleri kongre üyesi yap; sonra da meydan oku! Nasilsa gerçek taraftar kulübüne üye degil. Böl, parçala, yönet! O köklü takimin kaç kongre üyesi oldugunu bir arastirin isterseniz. Kir saçli adam, o korku filminin hiç tükenmeyen kahramani Chucky misali yeniden karsimiza çikiyor. “Artik bitti!” derken, hop Chucky yine karsinizda! Adeta bir kâbus gibi! Bu baskanlik koltugunda ne keramet varsa, bir oturan bir daha kalkmak istemiyor.
***
40’li yaslardaki adam, maçin baslamasina az bir zaman kala bilet gisesinin önünde elinde tuttugu 5 lirayi görevliye uzatirken söyleniyor: “Bu yasa kadar maçlarda bilete hiç para vermedim. Kadere bak ilk defa bilet aliyorum!” Ankara’nin sari-lacivertli güzide takiminin baskani Cengiz Topel Yildirim nicedir yapilmasi gerekeni yapiyor ve tribün güruhlarina “bedava bilet” vermiyor. Bu yüzden Sivasspor karsisinda sahaya çikan evsahibi takimi Maraton tribününde destekleyenlerin sayisi 500’ü bulmuyor. 101 yillik kulübun taraftar manzarasi o berbat hikâyeyi bilmeyenlere her seyi açikliyor. Nicedir belescilige alistirilmis olan çikarci tribün güruhlarinin birbirleriyle kiyasiya didistigi zamanlarda, o köklü takim bir sezon daha uçurumun kenarinda durmus, asagiya bakiyor. Takim sahadan yenik ayrilirken, Maraton tribünü kisa sürede bosaliyor; kale arkasini dolduranlar ise tribün güruhlari arasinda arbede çikmasini önlemek için bir süre daha stattan çikarilmiyor. Keske her firsatta Türk futbolunun marka degerinden dem vuranlar görebilseydi o perisan manzarayi! Belki o zaman gerçekten konusulmasi gerekenleri dinler, hayret ederdik!
***
Günlerden Persembe... Hafta içinde bir maç… Ankara 19 Mayis Stadi’nin tribünlerinde, bir baba on yaslarindaki oglu ile birlikte tezahürat yapiyor: “Raki yok! Esrar yok! Olmasin baskentim hiç ziyani yok! Sivas’a koy yeter! O zaten kafami iyi eder!”
Kendinden geçmis olan minik taraftar, heyecanla babasi ile birlikte bu tezahürata eslik ederken, yüzümü diger tarafa çeviriyorum. O gün nicedir zehirlenmis o statta bulunmak içimi acitiyor. Bir zamanlar tüm tribünlerin, “Gururluyuz, güçlüyüz Ankaragüçlüyüz!” diye haykirdigi o güzelim tezahürati artik kimseler hatirlamiyor.
Ziya Adnan
|
|
