Alkaralar

silinmis_kullanici · Site Admin Kayıt: Aug 01, 2002

Bu topige siyaset bulasmamasi dilegi ile.... Analardir adam eden adami aydinliklardir önümüzde gider. Sizi de bir ana dogurmadi mi? Analara kiymayin efendiler. Bulutlar adam öldürmesin. Kosuyor alti yasinda bir oglan, uçurtmasi geçiyor agaçlardan, siz de böyle kosmustunuz bir zaman. Çocuklara kiymayin efendiler. Bulutlar adam öldürmesin. Gelinler aynada saçini tarar, aynanin içinde birini arar. Elbet böyle sizi de aradilar. Gelinlere kiymayin efendiler. Bulutlar adam öldürmesin. ihtiyarlikta aklina insanin, tatli anilari gelmeli yalniz. Yaziktir, ihtiyarlara kiymayin, efendiler, siz de ihtiyarsiniz. Bulutlar adam öldürmesin.

silinmis_kullanici · Site Admin Kayıt: Aug 01, 2002

NÂZIM HiKMET iÇiN Hayir , yazamam, simdi olmaz, rica ederim. Birakin benim için bütünüyle ölsün, yoksa, daha önce, altmis yasindaki bu delikanli, bu sarisin boga, ne hapisanenin, ne hastaligin, ne yasin etkileyebildigi bu insan içimde tenütaze yasadikça hiç birsey yazamam. simdi olmaz. Daha sonra, söz veriyorum size yazacagim. Hatta, bu dergide, daha baska bir konu üzerinde, ölümünden degil, yasamindan söz edecegim. Pentecote yortusu için sayfiyeye giderken Cumartesi sabahi satin aldigim "znamia" dergisinin son sayisini da götürmüstüm. Dergide Nazim'in, "Les Romantiques" "Romantikler" adli romaninin son bölümü vardi. Yortu sirasinda herkes onun degil Papa XXIII Jean'in ölümünü bekliyordu her saat radyolarinin basinda. Ve pazartesi sabahi daha yasiyordu. Nazim'a gelince, hiç birsey bizi uyarmamisti. Can çekismedi. söyle ayakta bir merdiveni çikarken ansizin ölüverdi. Yasarken öldü. Bir agaç gibi devrildi. Birakin da benim için bütünüyle ölsün. O zaman yazarim derginize uzun uzun. Benim için, baskalari için, ne anlam tasidigini burada yazarim. Belki gelecek ay, yaza kadar izin verin bana. Temmuza kadar izin verin. Bundan 18 yil önce hapisanede büyük Türk mistigi Mevlana Celaleddin ya da iranli Ömer Hayyam gibi Rubai biçiminde yazdigi su dört misra bir kehanet olmaktan çiktiklarini anlatacak kadar vakit birakin bana. "Paydos" - diyecek bize birgün tabiat anamiz,- "Gülmek, aglamak bitti çocugum" "Ve tekrar uçsuz bucaksiz baslayacak:" "Görmeyen, konusmayan, düsünmeyen hayat..." yortunun pazartesi günü, sabah, onun düsüsünden bir iki saat sonra, telefon. Nazim. Ey ölüm, günümüzde ne de hizli gidiyorsun! iki saat bile geçmeden bütün Avrupa'yi geçmis beni aramis Yuelines'larin evinde bulmus, yüregimi islemistin. Ey ölüm. Telefonla gelen, görünmeyen, düsünülmeyen, daha bir sözcükten, bir addan baska bir sey olmayan ölüm ve hayir diyorum. Nazim olmaz. Evet. O Nazim... ta kendisi, baskasi degil. Bütün insanlar gibi o da. Ve siirindekilerden bir çocugu ansidim : Recep damdan düser gibi karisti söze : "Harbe girdigin zaman, bir gavur öldürüp bir yudum içersen kanini korku kalmazmis." Ben onun kanindan bir damla içmeyecegim. Konusmayan... uçsuz bucaksiz hayat... Nazim, senden bana ilk 1934'de söz ettiler, sen hapisteydin, o zaman bir seyler yazabildim. Dostlugumuz otuz yil sürmeyecekti. Ne kadar az, otuz yil. 1950'de, bizler, yani Türk halki, dünyanin her kösesindeki sairler seni hapisten kurtardigimiz zaman, bir on dört temmuz günü dosdogru hayatin içine daldim. Ama bu yil, sabirsizligindan, temmuzu bekleyemedin... Hapisane disinda on üç yil, ya da buna yakin birsey, kirksekizinden altmisbirine dek, güzel bir yasam bu. On üç yil, çok sey. Hapisane disinda öldün. Bu da çok sey. Çünkü öldün. Bu fikre alistiracagiz kendimizi. insan Manzaralari'ni sensiz hayal etmeye çalisacagiz... Senin deyiminle, manzarayi bu agaç olmadan hayal etmeye çalisacagiz. Uçsuz bucaksiz hayat'i... 6 Haziran 1963 - Louis ARAGON Çeviren : Bertan ONARAN

selcuk_soylu · Site Admin Kayıt: Oct 01, 2004

sair adam uçari olur; serserilige, düzensizlige meyillidir. Bize romanci disiplini, derinligi, uzun soluklulugu gerek... Orhan Kemal'i de unutmamak gerek... 15 Eylül 1914’te Adana’nin Ceyhan ilçesinde dogdu. Bulgar Yazarlar Birligi’nin çagirisi üzerine gittigi Sofya’da, tedavi edilmekte oldugu hastanede [color=red:9252f61255]2 Haziran 1970[/color:9252f61255]’te öldü. Hikâye ve romanlarimda simdiye kadar yiginla isçi, köylü tipleri çizdim.. Bu tipler, düzensiz bir toplumun yarattigi kaçinilmaz neticeler (pardon) sonuçlardir.. Sebep ne olursa olsun, kötü yasayisin gerekli kildigi mahvedilmis insanlarin hikâye ya da romanlari.. Bir kelimeyle serüvenleri.. Yüzyillar boyunca dünya romani yüzde doksan sekiz bu tipleri islemis.. Çagimiz romani da ayni yoldan mi yürümeli?.. Bozuk düzenlerin kaderine boyun egmeyen, egmemesi gereken tipler çizmemeli mi?.. Böyle tipler bugün, bu toplumda da yok mu?.. Bence var.. insanoglu, topyekûn, daha iyi olma çabasinda.. Hirsiz daha mutlu bir yasama ulasmak için çalar.. Dinler, insanlari daha mutlu kilmak amacindadirlar.. Bunu yeryüzünde basaramazlarsa, kuru bir öte dünya vaat ederler.. Dikkat ediyorum, en kötü bir insan bile, daha iyi olmak çabasindadir.. Takistigi yer, toplum düzensizligi.. Bilmem anlatabildim mi?.. (...) Bizim romanimiza, bizim toplumun el etek, hatta ayak öpen, korkak, bireysel çikarlari için alabildigine alçalan, teslim olmus tipleri yaninda, teslim olmamis, baskaldiran, kötülüklerle kiyasiya savasabilmek için örgütlenme bilincine ulasmis tipler gerek.. Bilegini tutuverince yativeren genç kizlar, kadinlar yaninda, bilegini tutturmaya bile yanasmayan genç kizlar, kadinlar az da olsa yok mu? var.. Gerçekçilik, içinde yasadigi topluma yer yer ayna tutmaktan ibaret degil ki.. Asil gerçekçilik, asil yurtseverlik, içinde yasadigi toplumun bozuk düzenini görmek, bozuklugun nereden geldigine akil erdirmek, sonra da bu bozukluklari ortadan kaldirmaya çalismak.. (Nurer Ugurlu/Orhan Kemalin ikbal Kahvesi, S. 42-43). http://orhankemal.org/

ismail_demirkan_çalýþkan · Site Admin Kayıt: Mar 12, 2004

mavi gözlü dev, minnacik kadin ve hanimelleri o mavi gözlü bir devdi. minnacik bir kadin sevdi. kadinin hayali minnacik bir evdi, bahçesinde ebruliii hanimeli açan bir ev. bir dev gibi seviyordu dev. ve elleri öyle büyük isler için hazirlanmisti ki devin, yapamazdi yapisini, çalamazdi kapisini bahçesinde ebruliiii hanimeli açan evin. o mavi gözlü bir devdi. minnacik bir kadin sevdi. mini minnacikti kadin. rahata acikti kadin yoruldu devin büyük yolunda. ve elveda! deyip mavi gözlü deve, girdi zengin bir cücenin kolunda bahçesinde ebruliiii hanimeli açan eve. simdi anliyor ki mavi gözlü dev, dev gibi sevgilere mezar bile olamaz: bahçesinde ebruliiiii hanimeli açan ev. Büyük hocam ; büyüksün Nazim Hikmet...Senin siirlerin saklambaç bahçesi gibidir , okudukça sobeleyesi gelir insanin , sobeledikçe saklanasi..Son siiri oldugu söylenen bir siiri bu da ; gelsene dedi bana kalsana dedi bana gülsene dedi bana ölsene dedi bana geldim kaldim güldüm öldüm Bünyemizdesin ; bünyende bulusmak üzere büyük sair...

haydar_gerlevik · Site Admin Kayıt: Apr 03, 2003

VASiYET ... Yoldaslar, ölürsem o günden önce yani, - öyle gibi de görünüyor - Anadolu’da bir köy mezarligina gömün beni ve de uyarina gelirse, tepemde bir de çinar olursa tas mas da istemez hani... 1953, 27 Nisan Barviha Sanatoryumu

Site Admin Kayıt:

Haydarpasa garinda 1941 baharinda saat on bes. Merdivenlerin üstünde günes yorgunluk ve telâs Bir adam merdivenlerde duruyor bir seyler düsünerek. Zayif. Korkak. Burnu sivri ve uzun yanaklarinin üstü çopur. Merdivenlerdeki adam -Galip Usta- tuhaf seyler düsünmekle meshurdur: "Kâat helvasi yesem her gün" diye düsündü 5 yasinda. "Mektebe gitsem" diye düsündü 10 yasinda. "Babamin biçakçi dükkânindan Aksam ezanindan önce çiksam" diye düsündü 11 yasinda. "Sari iskarpinlerim olsa kizlar bana baksalar" diye düsündü 15 yasinda. "Babam neden kapatti dükkânini?" Ve fabrika benzemiyor babamin dükkânina" diye düsündü 16 yasinda. "Gündeligim artar mi?" diye düsündü 20 yasinda. "Babam ellisinde öldü, ben de böyle tez mi ölecegim?" diye düsündü 21 yasindayken. "issiz kalirsam" diye düsündü 22 yasinda. "issiz kalirsam" diye düsündü 23 yasinda. "issiz kalirsam" diye düsündü 24 yasinda. Ve zaman zaman issiz kalarak "issiz kalirsam" diye düsündü 50 yasina kadar. 51 yasinda "ihtiyarladim" dedi, "babamdan bir yil fazla yasadim." simdi 52 yasindadir. issizdir. simdi merdivenlerde durup kaptirmis kafasini düsüncelerin en tuhafina: "Kaç yasinda ölecegim? Ölürken üzerimde yorganim olacak mi?" diye düsünüyor.

silinmis_kullanici · Site Admin Kayıt: Aug 01, 2002

Bu siiri tiyatro baskinimizda Rutkay Aziz okumustu. Güzelde okumustu. Birde Karima Mektup'u okumasaydi.....

deniz_orhan · Site Admin Kayıt: Nov 05, 2003

[color=red:258dc7d941][size=18:258dc7d941]Haziranda Ölmek Zor[/size:258dc7d941][/color:258dc7d941] isten çiktim sokaktayim elim yüzüm üstümbasim gazete sokakta tank paleti sokakta düdük sesi sokakta tomson sokaga çikmak yasak sokaktayim gece leylâk ve tomurcuk kokuyor yarali bir sahin olmus yüregim uy anam anam haziranda ölmek zor! havada tüy havada kus havada kus solugu kokusu hava leylâk ve tomurcuk kokuyor ne anlar acilardan/güzel haziran ne anlar güzel bahar! kopuk bir kol sokakta çirpinip durur çalismisim onbes saat tükenmisim onbes saat acikmisim yorulmusum uykusamisim anama sövmüs patron ter döktügüm gazetede sikmisim dislerimi islikla söylemisim umutlarimi susarak söylemisim sicak bir ev özlemisim sicak bir yemek ve sicacik bir yatakta unutturan öpücükler çikmisim bir kavgadan vurmusum sokaklara sokakta tank paleti sokakta düdük sesi sari sari yapraklarla birlikte sanki dallarda insan iskeletleri asacaklar aydemir'i asacaklar gürcan'i belki baskalarini pis bir ota degmis gibi sizliyor genzim dökülüyor etlerim sari yapraklar gibi asmak neyi kurtarir sari sari yapraklari kuru dallara? yolunmus yapraklari kirilmis dallariyla ne anlatir bir agaç hani rüzgâr hani kus hani nerde rüzgârli kus sesleri? asilmak sorun degil asilmamak da degil kimin kimi astigi kimin kimi neden niçin astigi budur iste asil sorun! sevdim gelin morunu sevdim siir morunu moru sevdim tomurcukta moru sevdim memede ve öptügüm dudakta ama sevmedim, hayir igrendim insanoglunun yagli ipte sallanan morlugundan! neden böyle aciliyim neden böyle agrili neden niçin bu sokaklar böyle bos niçin neden bu evler böyle dolu? sokaklarla solur evler sokaklarla atar nabzi kentlerin sokaksiz kent kentsiz ülke kahkahanin yanibasi gözyasi isten çiktim elim yüzüm üstümbasim gazete karanlikta akan bir su gibi vurdum kendimi caddelere hava leylâk ve tomurcuk kokusu havada köryoluna havada suçsuz günahsiz gitme korkusu ah desem eriyecek demirleri bu korkulugun oh desem tutusacak solugum asmak neyi kurtarir öldürmek neyi yasatmaktir önemlisi güzel yasatmak abeceden geçirmek kiracin çekirgesini ekmeksiz yuvasiz hekimsiz birakmamak ah yavrum ah güzelim canim benim / sevdicegim bitanem kisa sürdü bu yolculuk n'eylersin ki sonu yok! gece leylâk ve tomurcuk kokuyor uy anam anam haziranda ölmek zor! nerdeyim ben nerdeyim ben nerdeyim? kimsiniz siz kimsiniz siz kimsiniz? ne söyler bu radyolar gazeteler ne yazar kim ölmüs uzaklarda göçen kim dünyamizdan? asmak neyi kurtarir öldürmek neyi? yolunmus yapraklari ve kirilmis dallariyla bir agaç söyler hangi güzelligi? kökü burda yüregimde yapraklari uzaklarda bir çinar islik çala çala göçtü bir çinar göçtü memet diye diye safak vakti bir çinar silkeledi kuslarini güneslerini: «oglum sana sesleniyorum isitiyor musun, memet, memet!» gece leylâk ve tomurcuk kokuyor üstümbasim elim yüzüm gazete vurmusum sokaklara vurmusum karanliga uy anam anam haziranda ölmek zor! bu acilar bu agrilar bu yürek neyi kimden esirgiyor bu buz gibi sokaklar bu agaçlar niçin böyle yapraksiz bu geceler niçin böyle insansiz bu insanlar niçin böyle yarinsiz bu niçinler niçin böyle yanitsiz? kim bu korku kim bu umut ne adina kim için? «uyarina gelirse tepemde bir de çinar» demisti on yil önce demek ki on yil sonra demek ki sabah sabah demek ki «manda gönü» demek ki «sile bezi» demek ki «yesil biber» bir de memet'in yüzü bir de güzel istanbul bir de «saman sarisi» bir de özlem kirmizisi demek ki göçtü usta kaldi yürek sizisi geride kalanlara nerdeyim ben nerdeyim? kimsiniz siz kimsiniz? yillar var ki ter içinde tasidim ben bu yükü biraktim acinin alkislarina 3 haziran '63'ü bir kirmizi gül dali simdi uzakta bir kirmizi gül dali igilmis üzerine yatiyor oralarda bir eski gömütlükte yatiyor usta bir kirmizi gül dali igilmis üzerine oksar yanan alnini bir kirmizi gül dali nâzim ustanin gece leylâk ve tomurcuk kokuyor bir basin isçisiyim elim yüzüm üstümbasim gazete geçsem de gölgesinden tanklarin tomsonlarin suramda bir çalikusu ötüyor uy anam anam haziranda ölmek zor! Hasan Hüseyin Korkmazgil Her iki büyük ustanin anisina; Bana çok sey ögrettiniz ve ögreteceksiniz..