Alkaralar

Ziya Adnan · Site Admin Kayıt: May 06, 2003

Herkesin bir kahramani vardir… Benim kahramanim bana futbolu sevdiren adamdi, hani mahalle aralarinda oynadigimiz ilk futbol topunu, ilk formami alan, çok küçükken elimden tutup ilk maçima götüren, elinden geldigince oyunun kurallarini anlatmaya çalisan ve “ofsayt nedir ?” diye sordugum zaman anlatmakta hayli zorlanan… Alçakgönüllü, konuskan, neseli, sakaci, hani çocukla çocuk, büyükle büyük olan cinsten. Bazen isveli, bazen müzip, hinzir, dost canlisi… Çocuklari, hayvanlari, efkarli türküleri, Türk sanat müzigini severdi… ise giderken sabahlari, takim elbisesini giydi mi, Humphrey Bogart filmlerinde ki siyah beyaz “cool” jönlere benzerdi, ince kravatlar, kolali gömlekler, kol dügmeleri. O evden çikarken mutlaka pikapta tas plaklar çalardi; pek siklikla ‘Gökyüzünde Yalniz Gezen Yildizlar’… Hafta sonlarini, günesli günleri, piknikleri, yaz tatillerini, sinemalari, Ankara’nin yaz aksamlarini, ailesini severdi… Benim kahramanim futbol asigi bir adamdi, pek küçüktüm, hani ofsayt kuralinin ne oldugunu anlayamayacak kadar küçük. Zaten mahalle maçlarinda ofsayt yoktu ki, arkadaslarim da dogru dürüst bilmezdi ofsaytin ne oldugunu, aklimiz ermezdi... Ama ben ofsaytin ne oldugunu anlamasam da, onun futbola olan sevdasini ta en basinda anlamistim.... *** Ankara takimlarinin Ankara’daki maçlarini hic kaçirmaz, bu yüzden annem ile arasinin açildigi günlerde, bir yolunu bulur, ne yapar, ne eder, onun gönlünü alir ama futbol sevdasini herseyin üstünde tutardi. Ve maçlara mutlaka beni de götürürdü... O zamanlar Ankara’da, Ankaragücü, Gençlerbirligi, sekerspor, PTT, Hacettepe, Günesspor vardi, ve bu takimlarin maçlari hinca hinç dolar ve Ankara’nin futbol seyircisi doyasiya futbol seyrederdi. Maçlar hem Cumartesi, hem Pazar günü oynanir, ve ayni gün iki maç olurdu. Genel de, önce sahaya Hacettepe yada sekerspor cikar, ve o maç bittikten sonra ikinci maç baslardi... Hafta sonlari adeta bir futbol söleniydi… Ve o, sölenin vazgeçilmez misafirlerinden biriydi... Her maçtan önce Maraton tribününde ki yerini alir, etrafta ki asina yüzler ile olagan futbol sohbetlerini yapar, birazdan baslayacak maç hakkinda fikir yürütürlerdi... O zamanlar, mahalledeki tek tük arabalardan biri ona aitti, ve o arabasina çocugu gibi bakardi. 1958 yapimi sari Ford Zephyr’i mahalle de herkes tanir, bilirdi. Yirmi iki sene kullandi arabasini ve satildigi gün döktügü sessiz gözyaslarini galiba yalnizca bizler gördük... iste o araba bizler ile her maça gelen, ve bütün bu ortak anilari paylastigimiz yürüyen evimizdi. Bazen mahalleden Faik ve babasi Sami Amca da bizimle maça gelir, maçta 19 Mayis Stadinin maraton tribününde hep beraber oturulur ve eger önünde çok uzun kuyruklar yoksa maçtan önce mutlaka Köfteci Ferit’ten köfte yenirdi… Köfte denince akla gelen ilk isimdi köfteci Ferit ve maç günleri arabasinin önünde uzun kuyruklar olusurdu, malum en lezzetli köfteleri Ferit yapardi... Maçlari seyrettigimiz 19 Mayis stadi ise ikinci evimiz gibiydi, orada maç günleri her türlü karaktere rastlamak mümkündü. Getirdigi büyük kavonozlarda, koca koca tursulari satan tursucu Hursit, attigimiz her golden sonra etrafina çikolata dagitan “çikolataci amca”, ve en elbette vazgeçilmez Amigo Sefa... O, Amigo Sefa’nin bir orkestra sefi olduguna inanirdi, ve atilan her golde Amigo Sefa’nin payi oldugunu söylerdi... Ertan Adatepe’yi, Metin Oktay’i, Zeynel Soyuer’i, Elma Fikri’yi, Metin Kurt’u, Kaleci Varol’u, Ali Osman Renklibay’i, Erman Toroglu’nu, Baskin’i, Aydin Tohumcu’yu, Müjdat Yalman’i onun sayesinde tanidim... *** Maç sonrasi mutlaka mahallede ki firina ugrar, taze çikmis ekmek alir ve daha arabaya biner binmez o ekmekten biraz bize verir, biraz da kendisi tirtiklardi... Her maç dönüsü eve girisimizde mutlaka elinde kenarlari tirtiklanmis taze ekmek bulunurdu... Ve çogu zaman annem, ‘ekmegi tirtikladigimiz’ için bize kizardi... Ve her maç dönüsünde ‘simdi annenden zilgiti yiyecegiz’ diye uyarirdi… Ve annemin gönlünü almak için aksam bizi sinemaya götürürdü... Sinemaya giderken, “bir daha ne zaman maça gidecegiz...” diye sorardim... Gülümserdi... *** Geçtigimiz günlerde kaybettim kahramanimi… Babam, yakalanmis oldugu kanser hastaliginin amansiz pençesinde, soguk, puslu, gri bir Aralik günü, kendisini sevenlerin yaninda hayata gözlerini yumdu… Yorgun vucudu artik dayanamadi bunca eziyete, nicedir solgun, istahsizdi, nicedir sifayi hastane odalarinda, serum siselerinde arar olmustu, halsiz ve bitkindi, Sonunda, hersey gibi o da zamana yenik düstü, dualar göz yaslarina dönüstü, herseyin anlamini yitirdigi bir zamanda, aramizdan ayrilip giden niceleri gibi o da sessiz sedasiz gitti… Geride o eski günlere ait o güzelim hatiralari birakarak… Artik beraber maç seyredemeyecegiz… Pikapta “Gökyüzünde Yalniz Gezen Yildizlar’ çalmayacak… Huzur içinde yat baba… Ziya Adnan

Can_ALAKOC · Site Admin Kayıt: Apr 27, 2004

Basiniz sagolsun Ziya Abi. inanin ki üzüntüm tarifsiz babanizi tanimasam da... Ama ne sanslisiniz ki böyle bir babaya sahipmissiniz. Emin olun ki her evlat, böyle bir babanin evladi olmak istemistir. Geride kalan sevenlerine, basta siz olmak üzere sabir diliyorum.

bulent_esen · Site Admin Kayıt: Non 0, 0000

Basiniz sagolsun Ziya Bey,acinizi paylasiyoruz

haydar_gerlevik · Site Admin Kayıt: Apr 03, 2003

Basiniz sagolsun.. Acinizi paylasiyoruz Ziya Adnan..

MehmetGUNER · Site Admin Kayıt: Aug 08, 2002

çok sevgili ziya kardesimin bu acili gününde derin üzüntüsünü paylasiyorum.. merhuma allahtan rahmet, basta ziya kardesim olmak üzere ailesine ve sevenlerine sabir diliyorum..

necdet_ozkazanci · Site Admin Kayıt: Apr 22, 2003

Sevgili Ziya Kardesim, basin sagolsun. Çok üzüldüm. Yasam böyle iste. Bir gün varsin bir gün yoksun. Babani, yazdigin kitaptaki anlatimlarindan tanimistik. Bu yazinda ve kitabinda da bahsettigin gibi katiksiz bir Ankara futbolu sevgisiyle dolu bir insandi baban. Nur içinde yatsin...

enderbediz · Site Admin Kayıt: Jul 23, 2005

Basiniz sagolsun Ziya abi!!!

koral_orhan · Site Admin Kayıt: Feb 18, 2003

Basiniz sagolsun. Ayni duygulari ben de 1996 yilinda yasamistim..

ozan_guler · Site Admin Kayıt: Oct 22, 2003

Sevgili Ziya; kahramanini kaybettigin için yasadigin üzüntüyü paylasiyoruz. Unutmaki sen de bir çok kisinin kahramanisin. Yurtdisinda yasaman nedeniyle Ankaradaki büyüklerine ulasma konusunda bizlerin yardimci olabilecegini unutma. Basin sagolsun.

erkansaglam · Site Admin Kayıt: Jun 21, 2005

Basiniz sagolsun...

serkan_gungordu · Site Admin Kayıt: Aug 08, 2002

Bir baba için en güzel sey olsa gerek oglu tarafindan böyle sevilmek. Basiniz sagolsun, nur içinde yatsin...

Site Admin Kayıt:

basiniz sagolsun abi birileri doguyor, birileri göçüyor, degil mi? baris k.

seyhun_akar · Site Admin Kayıt: Mar 16, 2003

basinsagolsun abi...

Tunca_DOGU · Site Admin Kayıt: Aug 18, 2003

basiniz sagolsun allah rahmet eylesin....

hacisenol · Site Admin Kayıt: Nov 22, 2005

Allah rahmet etsin.mekani CENNET OLSUN insallah.

zafer_uslu · Site Admin Kayıt: Apr 14, 2004

abi basin sagolsun..gercektende cok degerli bi insanmis..mekani cennet olsun..

umutkuruc · Site Admin Kayıt: May 09, 2004

sevgili ziya adnan, basiniz sagolsun...

mehmet_galip · Site Admin Kayıt: Aug 05, 2002

bana en çok koyan konulardan birisi de böyle degerli insanlarin futbol üzerine hayallerinin sadece ütopya olarak kalmasi...bizlerin bu kisa hayatta ankarali bir sampiyon görmesi temennisiyle Allah'tan rahmet dilerim...

onur_aydogan · Site Admin Kayıt: Dec 13, 2002

Basiniz sagolsun. Muhtemelen pek çok maçta maratonda babanizin sesi sesime karisip 19 Mayis semalarinda yankilanmistir. Ayni kiymadan yapilan köfteyi, ayni kavanozdan çikan tursuyu yemisizdir. Her insan zamanini doldurunca bu dünyadan ayriliyor. Yazdiklarinizdan anladigim kadari ile yasadigi zamani iyi ve mutlu yasamis. Allah rahmet eylesin.

aksitozkural · Site Admin Kayıt: Aug 27, 2002

Ne diyor sevgili Ziya Adnan kardesim ( Cunki Biz Ankaragucluyuz ) isimli kitabinin 16. sahifesin son bolumunde; .......... Son cumlem de sevgili babam icin olsun: Bana o gunleri gosterdigin icin sana tesekkur ederim. Hani cocukken beni elimden tutup ta maca goturusun var ya, hani mac donusu " Bir daha ne zaman maca gidecegiz?" diye sorardim ya, hani bana aldigin sari-lacivert Ankaragucu formasi var ya, hepsi benimle beraber yasiyor ve her zaman yasayacak..... Bilirim, acitir bazen icini hakkiyla yasanmamis yillar, bir omur gecmistir "keskeli" cumleler ile basliyan futbol sohbetlerind, ve sen birkez bile goremedin muzaffer Ankaragucunu, keza ben de goremiyecegim bu gidisle ve bilirim bu hikaye hep eksik kalmistir ve muhtemelen hep eksik kalacaktir, ama olsun, o guzel anilar bana yeter... Bu kitabi sana ithaf ediyorum baba.... Ziya kardesimizin degerli babalari artik aramizda yok, o simdi bir golge bircoklari gibi. Ama geride biraktigi evlatlari ile bir onurlu ve bir gururlu-guclu Ankaraguclu ve bu hep surecek. Ziya kardesime ve degerli aile bireylerine icten bas sagligi diliyorum. Ne yazikki tum istemlerime karsin bir sohbet edemedim, bir elini opemedim.