Alkaralar

Ziya Adnan · Site Admin Kayıt: May 06, 2003

Zayif, daima adalet ve esitlik ister, hâlbuki bunlar kuvvetlinin umurunda bile degildir. Aristoteles Tozun, dumanin, kavganin, gürültünün hiç eksik olmadigi Türkcell Süper Liginde 10. hafta... Galatasaray, Gaziantep’de beraberligi son dakikada attigi golle kurtariyor, hemen herkes golün buz gibi ofsayt oldugu konusunda hemfikir, en azindan bu konuda anlasiyoruz. Maçtan sonra eski Galatasarayli, yeni Gaziantepsporlu Ergün Pembe televizyon kanallarinda konusuyor. Kulak veriyorum; “Türk futbolundaki adaletsizligi ancak bir Anadolu takiminda forma giydikten sonra daha iyi anliyorum”. Devam ediyor, “Anadolu takimlari, istanbul takimlarina karsi sahaya çikarken maça yenik basliyor…” Bir baska kanalda, Türk Futbolu’nda tarafsiz olmaya gayret gösteren iyi yorumculardan Ridvan Dilmen konusuyor; “Nasil ki hemen her futbolcunun hayali istanbul takimlarinda forma giymekse, her hakemin en büyük hayali de istanbul takimlarinin sahasinda maç yönetmektir. Zaten çogunluk gibi onlar da mutlaka bir istanbul takiminin taraftaridir. Bu yüzden düdükler genelde istanbul takimlari lehine çalinir, bu yüzden takdir haklari genelde onlardan yana kullanilir. Peki, sezon sonunda Gaziantepspor 1 puan fark ile küme düsse, bunun hesabini kim verecek?…” Ayni programda, Güntekin Onay aliyor sözü, geçen sezon oynanan Besiktas – Kayseri Erciyespor Türkiye kupasi finalinden dem vuruyor; “Bir tarafta milyonlarca taraftari olan istanbul takimi, diger tarafta bir kaç yüz taraftara sahip Erciyes.. O yüzden verilmez penaltilar, o yüzden kupa Besiktas’a gider çünkü bizim futbolumuzda önemli olan çogunlugun mutlu olmasidir. Türk Medyasi’nda görev yapan büyük çogunluk, istanbul takimlarinin taraftarlari. ingiltere’deki meslektaslarim ise, kendi sehirlerinin takimlarini tutar, kimi Manchester City, kimi Preston, kimi Aston Villa, kimi Chelsea taraftaridir. Dolayisiyla ortak bir kamu vicdani vardir, adalet vardir. Türk futbolu, ne yazik ki taraftari çok olan takimin kazanmasina sartlanmis bir kisirdöngü. Son yillarda, özel kanallarin üç takimi sürekli ön plana çikarmasi adaletsizligi körüklüyor…” *** Daha önce de yazmistim; Yedi tepeli bir sehre, o sehrin üç takimina endeksli, oligarsik düzeni asla asamamis koca bir yalan Türk futbolu. Amaç, sahada oynanan futbolun kalitesi, hak edenin kazanmasi degil, çogunlugun mutlu olmasi. En çok taraftari olanin, en çok bagiranin, en güçlünün, en zenginin her zaman kazandigi. Hemen herkesin güçlüden, hemen herkesin zenginden yana oldugu bir bozuk düzen. Aslinda hakemlere kizmamak gerekir. Futbolsever nüfusun yüzde doksanin üç takimdan birini tuttugu bir ülkede, hakem etki altinda kalacaktir, ister istemez, zira insandir. Benim ülkemde, futbol denen oyun, çogunlugun ego tatmini üzerine kurulmustur. Hakem, çogunlugun mutlu olmasini saglayan bir düdükten ibarettir, hepsi budur. Bilir, çogunlugun istedigi takim kazandigi sürece ortalik süt limandir. Ögrenmistir, mutlulugun anahtari çogunluga uymaktir… Zaten çocuklugundan beri sampiyonluk Kupasi istanbul disina pek çikmamistir. Bir kez Trabzon, ama simdi o da çok geçmiste kalmistir. Daha lig sezonu baslamadan, sampiyonluk Kupasi’nin hangi sehre gidecegini benim ülkemde çocuklar bile bilmektedir… Küçükken, futbola sevdalanmaya basladigi zamanlarda, görür ki etrafindaki hemen herkes üç takimdan birinin taraftaridir. Sonra tabiat geregi büyür o çocuk, tabii futbol aski da. Gün gelir hakem olur, yükselir, siyahlar, kartlar, düdükler... Tabii onunla beraber küçüklügünde aklina kazinmis ülke gerçegi de; “Çogunluk güçlüyü sever, Çogunluk kazanani sever”. Bu altin kurali aklindan hiç çikarmaz. Zira hakem olarak ilerlemek isteyenin bu kural kulagina küpe olmalidir. Bilir ki, taraftari kalabalik olan takim istedigi puani alamazsa, o gün hakem de onlarin aleyhine hatalar yaparsa maç tekrar bile oynanabilir. Anlamistir, isler güçlülerin istedigi gibi gitmezse bir daha onlarin maçlarini yönetmesi zor olacaktir. Anlamistir, düdük aslinda kendi elinde degil onlarin elindedir. Düdügü çalarken bu gerçegi unutmamak gerekir. Çoktan anlamistir, istanbullular’in puan kaybetmemesi gerektigini... O da unutmaz zaten, belki iyi niyetlidir, ama iste unutulmamasi gereken ülke gerçegi… Bizim cografyada hemen herkes güçlüyü, hemen herkes üç istanbullu’dan birini sever… Unutmamak gerekir… iste bu yüzden, saha içindeki siyahli adama çok kizmamak gerekir, malum o da bu hastalikli sistemin ürünüdür. “Büyük ve Küçük” teranesine inandirilarak yetismis, hatayi büyügün aleyhine yaparsa alacagi tepkinin o nisbette büyük olacagini idrak etmis durumda… Kizmamak gerekir; Hukuk sisteminde bile adaleti saglayamamis bir ülkenin, futbolundan adalet beklemek ne kadar gerçekci olabilir ki... *** Bir öneri, Anadolu ligini kurmak olabilir, yabana atmayin. Tipki iskoçya Premier liginde oldugu gibi, 12 takimli bir istanbul ligi, takimlarinin sezon içince birbirleri ile dört kez karsilastigi. Malum, iskoçya ligi de bizim Türkcell Süper ligimiz gibi, iki takim Glasgow Rangers ve Celtic. Çogunluk sevinecektir bu duruma, neredeyse hemen her haftasonu bir istanbul derbisi. Bol derbili günler. Bu yazi yazlirken bes istanbul takimi Süper ligde. On veya onikiye tamamlamak zor olmasa gerek. Diger tarafta Anadolu ligi, en azindan daha adil, daha hakça, gelirin daha esit dagitildigi. Anadolu takimlarinin figüran olarak görülmedigi. Nicedir Anadolu ligi fikrini savunurum zira bilirim ki onbes üçden her zaman daha büyüktür... *** Sevgili Tanil Bora’nin pek yerinde bir gözlemidir, “sike ve Oligarsi, Türk futbolunda asla besinci sampiyona izin vermez…”. 1959 yilinda kurulmus ligimiz, simdi ki adiyla Türkcell Süper Ligi. Kimi zaman kablosu, kimi zaman isiklari kesik. O tarihten bu yana, yalnizca dört takim sampiyon oldu. Oysa futbolun besigi ingiltere’de lig kuruldugundan beri sampiyon olmus takim sayisi 28. Bundesliga’da 12, Serie A’da 18, La Liga’da 9. Bilge adam Aristoteles söylemisti... Zayif, daima adalet ve esitlik ister, halbuki bunlar kuvvetlinin umurunda bile degildir.“ Bu kötü filmi, filmin her daim kayrilan, kollanan esas oglanlarini ve sürekli ezilen figüranlarini defalarca izlemis biri olarak, Gaziantepspor’a, Denizlispor’a, Bursaspor’a, Sivasspor’a, Samsunspor’a, Sakarya’ya, Kayserispor’a, Konyaspor’a, Göztepe’ye, Altay’a, Erciyes’e, Antalyaspor’a, Eskisehirspor’a velhasil tüm Anadolu takimlarina gönül verenlere sözüm sudur, “Her Zaman Yenildik, Sen ve Ben…” Ziya Adnan

mehmet_galip · Site Admin Kayıt: Aug 05, 2002

helsinborg antepten güçsüzdü oysaki...

MehmetGUNER · Site Admin Kayıt: Aug 08, 2002

içinde hakan sükür'ün olmadigi hesaplari yapanlar her daim yanilirlar.. fatih terim gibi itaat etmek yerine, top oynayacagini sananlar, dik duranlar ve devrim yapmaya çalisanlar ahanda böyle o çok sevdikleri ve saygi duyduklari topun agzina dogru yaklasirlar.. buda nedense kimseye garip gelmez.. hakan süküre dokunan herkes ama istisnasiz herkes bir bir gidiyor.. o her zaman yerinde duruyor.. hakan ünsal, necati, ersun yanal, kalli.. itatat edenler ise durumlarindan memnun ve daha yükseklere dogru yol almaktalar.. ümit karan, fatih terim, haluk ulusoy falan.. maçasi yiyorsa adnan polat dokunsun bu mübarege.. cimbos'un kapisindan bile adim atmayacagi halde niye döndü?.. ne yapacakti?.. neden yapamiyor?..

aksitozkural · Site Admin Kayıt: Aug 27, 2002

Bu yazi bildiklerimizi bize bir kez daha animsatiyor. Avrupa sahalarinda pacavradan beter olan uc Ist.lunun ikisi simdi ice donecek. Digeri ise nereye kadar gidecek gorecegiz. Butun mesele icimizdeki bozuk duzene dur denip denmiyecegi. Umudum yok. Ama kulubumuzu sevmeye ve desteklemeye devam edecegiz. Bizimkisi zor zenaat.